นักศึกษาที่ผ่านกระบวนการเรียนการสอนของมหาวิทยาลัย นอกจากจะมีความรู้และทักษะที่จำเป็นแล้ว อาเธอร์ ชิคเคอริง(Arthur Chickering) เห็นว่า ควรจะมีความเจริญเติบโตและมีวุฒิภาวะในทิศทางต่อไปนี้
1.การพัฒนาสมรรถนะ ได้แก่ สมรรถนะทางกาย ปัญญา จิตใจ และสมรรถนะทางสังคมที่จำเป็นต่อการเป็นบุคคลที่มีวุฒิภาวะ
2. การจัดการกับอารมณ์ หมายถึง ความสามารถในการควบคุมอารณ์ของตนเอง ในสถานการณ์ทางสังคมและวัฒนธรรมที่มากระทบ หลีกเลี่ยงพฤติกรรมที่รุนแรง ตลอดจนการล่วงละเมิดทางเพศของนักศึกษาอื่น
3. การพัฒนาความเป็นอิสระ คือ ความสามารถในการกำหนดกฎเกณฑ์และระบบค่านิยมให้กับตนเอง ตลอดจนมีทักษะในการใช้ทักษะอย่างเป็นระบบ รู้จักกำหนดปัญหาและรูปแบบในการตัดสินใจ
4. การส่งเสริมเอกลักษณ์ คือ การเข้าใจถึงลักษณะทางกายภาพและเพศของตน ตลอดจนการสร้างลักษณะเฉพาะตนขึ้นมา
5.การเป็นอิสระในความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล หมายถึง การยอมรับ การอดทน ในการพัฒนาวุฒิภาว และสร้างความสัมพันธ์กับนักศึกษาและบุคคลอื่น
6. การพัฒนาความมุ่งหมาย เป็นการพัฒนาทิศทางการแสวงหาผลประโยชน์ และรูปแบบชีวิตของตนเอง
7. การพัฒนาบูรณาการ หมายถึง การสร้างความสอดคล้องระหว่างความเชื่อ ค่านิยม และพฤติกรรมส่วนบุคคล ให้มีลักษณะผสมผสานเป็นหนึ่งเดียว
เหล่านี้ เป็นลักษณะที่ผู้จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยจะพึงมี นอกเหนือจากความรู้และทักษะที่จำเป็นต่อการประกอบอาชีพ เพื่อการเป็นสมาชิกที่สังคมพึงปรารถนา
อย่างไรก็ตาม จากการให้คำปรึกษาแก่มหาวิทยาลัยในภูมิภาคต่างๆของโลก องค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ พบว่า สภาพต่างๆเหล่านี้ได้เกิดขึ้นกับมหาวิทยาลัยและผู้ที่เกี่ยวข้อง กล่าวคือ
(1) ระบบมหาวิทยาลัยได้โดดเดี่ยวจากสังคม
(2) มีการขยายมหาวิทยาลัยในเชิงปริมาณอย่างรวดเร็ว ส่งผลกระทบในเชิงลบต่อคุณภาพของกระบวนวิชา
(3) ทรัพยากรทางการศึกษาที่หายากอยู่แล้ว ยังกระจุกตัวอยู่ที่สาขาวิชาไม่กี่สาขาอีกด้วย
(4) มหาวิทยาลัยได้สูญเสียการผูกขาดในการสร้างสรรค์ความรู้
(5) นักวิทยาศาสตร์ในประเทศกำลังพัฒนาจำนวนมาก ได้อพยพไปสู่ประเทศอุตสาหกรรม เพื่อแสวงหาสถานภาพที่ดีกว่า ทั้งเพื่อการทำงานและการวิจัย
นั่นหมายถึงว่า มหาวิทยาลัยในภูมิภาคต่างๆ ทำหน้าที่ได้ไม่สมบูรณ์ เกิดการแยกตัวจากสังคม คุณภาพต่ำ ไม่สามารถสร้างความรู้ใหม่ เพื่อบริการทางวิชาการแก่ชุมชน
ท้ายที่สุด นักวิทยาศาสตร์ที่มีอยู่บ้างได้อพยพไปทำงานในประเทศอุตสาหกรรมที่ให้สถานภาพและบรรยากาศการทำงานที่ดีกว่า
ซึ่งแน่นอนว่า เมื่อมหาวิทยาลัยมีสถาพดังกล่าว เป็นเรื่องยากที่นักศึกษาที่ผ่านกระบวนการเรียนการสอนของมหาวิทยาลัยจะมีความรู้ ทักษะ มีการเจริญเติบโต และมีวุฒิภาวะไปในทิศทางที่พึงประสงค์ได้ จึงเป็นความจำเป็นอันดับแรกที่มหาวิทยาลัยจะต้องแก้ปัญหาดังที่กล่าวมาอย่างจริงจัง ทั้งนี้ เพื่อให้มหาวิทยาลัยสามารถผลิตกำลังคนได้ตามที่สังคมต้องการ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สาระคิด
การพัฒนาไปสู่ความพอใจของผู้ใช้บริการ ไม่ว่าจะเป็น นักศึกษา ผู้ปกครองนักศึกษา ศิษย์เก่า
อาจารย์ หรือนายจ้าง เป็นเป้าหมายเบื้องต้น ที่จะทำให้เกิดคุณภาพในมหาวิทยาลัย
*********************************************************************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น